Livingstone, een nieuw Zambia.

Donderdagmiddag om 13h aan de plaatselijke bushalte paraat staan met zeven gepakte backpackers, in de veronderstelling dat we op dat moment zouden kunnen reserveren voor de bus van 17h…
Maar een Zambiaanse regeling zou geen Zambiaanse regeling zijn als er geen misverstanden aan te pas zouden komen… Dus werd het ons na enkele herhaalde mededelingen duidelijk dat de bus van 17h naar Livingstone helemaal niet tot Livingstone zou rijden, maar feitelijk een bus met eindhalte Lusaka (hoofdstad, gelegen in Centraal-Zambia) was. De bus richting Livingstone van die dag zou om 16h aankomen in Kabwe, maar zou waarschijnlijk al volzet zijn – hetgeen we met zekerheid te weten kwamen om 15h, na een telefoontje van de buschauffeur.

Ondernemend als we zijn, was het uiteindelijk snel gepiept om een taxibusje tot Lusaka te vinden. En…er werd ons verteld dat we zelfs een reële kans zouden hebben om diezelfde avond in Lusaka nog een bus tot Livingstone te vinden. Het wagen waard !!!

Aangekomen in Lusaka om 18h hadden we veel geluk, want er stond al een bus met de neus richting Livingstone klaar, inclusief  7 vrije plaatsen. Opstappen en gaan?! Met een uurtje vertraging konden we vertrekken…na 500 meter rijden mocht iedereen even de benen strekken, tanktijd! (We hebben nog steeds niet begrepen waarom de hele bus daarvoor geledigd moest worden) maar bon, op weg naar Livingstone!

Om 5h in de ochtend kwamen we er aan en was het een eitje om onze ‘youth hostel’/luxueuze jeugdherberg te vinden. Jammer voor de Japanner die met ons de kamer mocht delen vanaf half6, maar wij hebben toch een lekker dutje van 3 uurtjes kunnen doen.

Iedereen klaar om 9h voor toast omelette en een brainstorm van onze daginvulling.

Conclusie:

Ten eerste: the Victoria Falls, de hoofdreden om af te zakken naar het uiterste puntje van Zambia – op de grens met Zimbabwe en Botswana. Prachtige watervallen in een rustgevend – afgezien van de toeristen – park. Twee onder ons hadden al snel genoeg van de rust en gingen voor actie! Onze Yoran en Lukas hebben een Bungee-jump gedaan! De overige vijf hebben vanuit kikvorsperspectief toegekeken, al pootjebadend in de uitmonding van de Falls. Deugddoend !

Iets voor zonsondergang was het tijd voor een River Safari… We wisten vanuit de informatiefoldertjes dat we beestjes zoals krokodillen, olifanten en nijlpaarden zouden zien. En dat allemaal bij zonsondergang. Klonk gezellig!! Opgehaald aan de Fawlty Towers !! (de naam van ons verblijf) en afgezet aan een decadent luxueus vlondertje, alwaar de bootjes op ons stonden te wachten. Het zag er voor ons een beetje overdreven uit, aan het volkje te zien, maar we voelden ons al een beetje minder schuldig toen we zagen dat wij een minibootje hadden, in vergelijking met de cruiseversies van de dikke mannen met lange haren en safarihoedjes op het hoofd…

…tot we de uitleg kregen van onze persoonlijke gidsen. Een open bar – included in our payment – met vele lekkere drankjes. En de tip die ze ons gaven: hoe meer je drinkt, hoe meer wilde beesten je zal zien. We zijn er dus maar voor gegaan en om eerlijk te zijn, de Gin&Tonic heeft ons een gezellige avond op het water bezorgd. Alsof we nog niet decadent genoeg deden, was er een pitstop gepland op een mini-eilandje, waar opeens een tafeltje met tafellaken tevoorschijn kwam en.. werden er allerlei lekkere aperitiefjes geserveerd.

Daarna was het tijd om terug te keren, aangezien onze rode hete zonbol was aan’t ondergaan.

Terug in Fawlty Towers kreeg ik het zotte idee om nightswimming te doen. Niemand sprak me tegen.

Plons! Ijskoud water !!! goed om terug nuchter te worden en een perfecte voorbereiding op een hete douche. (Dat laatste lijkt een onnodige vermelding, maar voor het eerst in 2 weken had ik terug warm water, dus dat was een speciale ervaring)

Om de avond af te sluiten zijn we Mexicaans gaan eten in een bar die ook perfect in het zuiden van Spanje zou kunnen staan. Foute muziek en dansende blanken. Een beetje vreemd om hier te zien.

Dag twee in Livingstone hebben we een Walking Safari gedaan, met water inclusief in de prijs J en achteraf Home made bananen- en citroencake. De diertjes die we gezien hebben: hertjes, Poemba’s (van Timon en Poemba in de Leeuwenkoning), zebra’s, giraffen, bushchickens, hagedissen en neushoorns! En omdat die het vermelden waard is, de worstenboom! Een boom waarin worst groeit!

Omdat we na de drie afgelopen activiteiten al enorm veel geld kwijt waren, besloten we om op zoek te gaan naar een nachtbus richting Kabwe – om niet nog een overnachting te moeten betalen en geen dag kwijt te spelen door op een bus te zitten.

Na enkele organisatorische hekelingen, lukte het vlot om de bus van 20h te nemen. Eens de ergernis van te weinig beenruimte, te koude airconditioning en te luide Afrikaanse muziek overwonnen, was het een te doorstane busrit. Dat we in Lusaka een paar uurtjes moesten wachten om dan over te stappen op een andere bus, wisten we gelukkig niet op voorhand. Maar we hebben het overleefd! En we werden er zelfs voor beloond.

Absurditeit op een stokje, dacht ik toen opeens de grote baas, Mr. Mazhandu, van Mazhandu Family Bus Services reclame begon te maken voor de splinternieuwe bus – voor het eerst op de weg. Wij waren de gelukkigen en hij bracht cadeau’s voor ons mee. We kregen allemaal een T-shirt van zijn busmaatschappij, en dat maakte ons blij! Ook wouden ze laten zien hoe goed hun aircosysteem werkte…13°C. Na die demonstratie kwamen we terug tot een aangename temperatuur en kwamen we ook terug in Kabwe. Half 8 ’s ochtends. Toen begon de queeste naar de sleutels van onze kamers in Kabwe – waaraan een veel te ingewikkeld verhaal vastzit, dat ik nu niet uit de doeken ga doen.

Het is zondagavond, we zijn moe en we hebben morgen een drukke dag voor de boeg. Mijn laatste dag in Kabwe.
Mijn laatste dag in Afrika. Ik krijg al spijt bij het typen van de vorige zin. Maar aan elk liedje komt een eind, ook aan een Afrikaans liedje (hoewel dat soms écht niet zo lijkt)…